Een terugblik

Zo, dan let je even niet op en is het al de laatste dag van deze ongelooflijk mooie reis. Een reis die me nog lang na zal blijven. Een reis die totaal niet is verlopen zoals ik had verwacht, maar daardoor niet minder mooi en indrukwekkend was.

Ik had 18 dagen jungle verwacht, met trektochten, veel beestenspotten, overal waar je keek kon je wel iets vinden (kikkers, slangen, spinnen, vogels, leguanen etc, maar vooral veel apen!) In de eerste week werd al duidelijk: deze reis gaat anders verlopen. De volle 5 dagen in Borneo gaven ons geen orang oetans en niet de overvloed in beesten waar ik op gehoopt had. Ook medereizigers die ik tegenkwam liepen hier tegenaan. Ik voelde de bui al hangen: lekker dan, gaat mijn laatste reis een enorme tegenvaller zijn. Maar gelukkig, we waren nog niet klaar.

Ik heb (mede dankzij de zoo, maar blijkbaar vind ik dat geen probleem) genoeg beesten gezien om deze reis in ieder geval de moeite waard te maken. Maar dat is niet wat Maleisië zo'n aanrader maakt. Hier in dit land heerst een soort rust en acceptatie van alles wat anders is dan jij. De Christelijke kerk, de moskees, Chinese tempels of die van het Hindoeisme, alles staat hier naast elkaar. Niemand is beter dan de ander. Iedereen respecteert elkaar, ondanks (of misschien wel juist doordag) ze iets anders geloven. In Europa tolereren we elkaar meer, maar daar blijft het bij. Ik heb echt genoten van de rust die dat gaf hier. En ik blijf toch ook echt iets hebben met India, die invloeden zag je hier ook veel terug. Zo mooi! Eigenlijk een beetje alsof al mijn reizen hier samen kwamen om nog één keer alles te herbeleven. Ja, echt fantastisch! Ik heb kaarsjes opgestoken tussen de prachtige mensen uit India, wierookstokjes onder het toeziend oog van een Chinees koppel en ben helemaal bijgepraat door onze Moslimse gids. Bewondering voor hem, die tijdens de Ramadan gewoon zijn taak als reisleider voor de volle 100% deed, in ruim 38 graden!

In George Town, Penang hebben we prachtige dingen gezien. De meest fantastische was wel alle street-art daar. Ik heb op Facebook al wat plaatjes ervan laten zien. Geweldig hoe ze daar muurtekeningen combineren met echte voorwerpen. Stoelen, fietsen, ramen, waterleidingen. Zo creatief! Ja, mijn fotoboek begint al vorm te krijgen in mijn hoofd. Ik kan niet wachten om ermee te beginnen. :)

De ferry rit (ja, er kwamen al herinneringen boven bij deze naam...) ging uitzonderlijk goed. We werden gewaarschuwd voor koud weer, hoge golven, misselijkheid etc. Maar alles viel mee. We zweettten ons een ongeluk doordat we allemaal dik ingepakt zaten, het bleek erg warm. En de misselijkheid viel mee. Gelukkig, want we hebben bij aankomst gehoord dat de dag ervoor een groot kotsfestijn was. Er werden bakken rondgedeeld om je volle zakje in te doen en een nieuwe te pakken. ZOOOO, ben ik blij dat ik dat niet heb meegemaakt! hahaha. Ieuw!!

Aangekomen in Langkawi is dan eindelijk de laatste halte (de terugvlucht ff niet meegerekend) aangekomen. Ik zeg 'eindelijk' omdat ik stiekem de hele reis naar dit moment heb uitgekeken. De heimwee is erg meegevallen, maar met een soort rust heb ik de reis uitgezeten. Genoten, dat zeker! Indrukken opgedaan, vriendschappen gemaakt, fotootjes geschoten, prachtige, prachtige ervaringen opgedaan, zeker! Maar ook altijd met de zekerheid om te weten dat ik heel graag weer naar huis ga. En liever vandaag dan morgen. (vandaag lukt dat dus wel, want om 7uur worden we naar het vliegveld gebracht)
In Langkawi hebben we een briljante boottocht gemaakt naar de mangrove bossen. Echt super leuke dingen bijgeleerd die ik de kiddo's in de klas zeker ga bijbrengen, moehahaha. Daarnaast zijn we bij het officiele Robinson Eiland geweest van 2010. Het zag er niet uit, het water stond hoog dus het was er super klein. Ik kon me niet voorstellen dat ze daar een maand gezeten hadden. Maar toch was het super tof om daar te zijn, foto's te maken en de euforie te voelen als je een kokosnoot vindt! Jeejh! Voedsel! Waarna je uit je dagdroom gerukt wordt omdat het eten op tafel staat, meer dan we op konden met z'n 8en. Ha, leuk hoor, zo'n eiland! haha.

Verder is het zwembad mijn beste vriend, vooral de bar in het water en de bedjes in de schaduw. Hoewel, schaduw blijkt toch nog redelijk sneaky te zijn, want na 3x insmeren ben ik toch potverdorie pijnlijk verbrand. Vandaag dus maar even binnen blijven.

Maleisië: het eten is fantastisch, keuze genoeg want invloeden uit alle kanten vinden hier hun weg. De mensen zijn zo vriendelijk, aardig, soms wat onderdanig (maar daar wen je gek genoeg snel aan). Vandaag bij het boat house restaurant gegeten (uhm, geen boot te zien, maar iets met een kniesoor die erop let...) De vrouw was zo superblij dat wij er waren, praatjes maken. Echt, elke keer als ik daar wegga na een prima maaltijd moet ik me inhouden om niet huppelend de straat over te steken. Je wordt er gewoon blij van, het is aanstekelijk. Dat wordt weer erg wennen als ik vrijdag met m'n meiden ga borrelen bij de Mojo's... haha.

Wat ik niet ga missen: de redelijke kans dat je op straat bijna op een boze (levende!) schorpioen stapt. De onophoudelijke hitte waarbij zelfs een simpele activiteit als het eten van een broodje het zweet je uitbreekt. Het pakken van je portomonee als je wilt betalen, en de straaltjes lopen over je gezicht... Nee, iets minder mag van mij wel.
De geur van deet, die toch onlosmakelijk verbonden is met al mijn reizen. Hierdoor is die penetrante geur wel gekoppeld aan prachtige herinneringen, maar ik ben blij als ik dat potje thuis kan weggooien.

Als ik terugkijk op al mijn reizen heb ik echt alle uithoeken (ok, bijna) van de wereld gezien. Frustratie, verbazing, onder de indruk, alles is langs gekomen. En elke keer was ik weer blij om thuis te zijn. Heimwee heeft me geleerd dat ik thuis zo veel moois heb om naar terug te keren, dat ik blij ben dat ik over 1 dag weer in Nederland sta. Klaar, over en uit. Ik vind het prima zo.
Maar nog ff één dagje genieten in dit land, deze lieve mensen, prachtige natuur, het echte vakantiegevoel, mijn reisgenootjes en het leven uit een backpack.
Ik vind het echt heel bijzonder dat zoveel mensen mijn blog elke keer lezen, en een aantal vaak een lief berichtje achterlaat. Het aantal keer dat mijn blog bekeken is ligt echt belachelijk hoog. Ik voel me vereerd. Super bedankt!

Nu klaar met het Ophra/dr Phill geneuzel.
Tot snel iedereen!

xxx
Wendy